A i r

Pojedyncze trącenie struny jest jak narysowanie pojedynczej linii. Joanna Przybyła używa gramatyki rysunku w tworzeniu instalacji dźwiękowych. Nuta zagrana w danym wnętrzu wyznacza wyobrażoną linię, która prowadzi nas poprzez architekturę, jej skalę, rozpiętość, echo membran ścian. Dźwięk mierzy odległe punkty w obrębie obrysu budynku i poza nim. Dźwięk uaktywnia indywidualną percepcję odbiorcy. Jednocześnie innowacyjny sposób osadzania dźwięku w architekturze, jaki stosuje Joanna Przybyła rozszerza świadomość bycia w danej przestrzeni, wzmaga intensywność obserwacji, poziom aktywności. Odbiorca, uwiedziony pojawiającym się i zanikającym dźwiękiem staje się twórcą i częścią doświadczanej przestrzeni.

A i r ma charakter performatywno – multimedialny. Kompozycja Joanny Przybyły będzie odtwarzana przez osiem strategicznie rozmieszczonych głośników. Zoé Cartier wykona wiolonczelowe partie solowe.

Joanna Przybyła studiowała w poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W swoich pracach łączy sztukę z badaniem naukowym, co kulminuje w szczególnego rodzaju projektach obejmujących różne media, m.in. instalację, rysunek, fotografię, design, rysunek, instalację dźwiękową i architekturę. Jej instalacje w przestrzeniach otwartych charakteryzują się monumentalną skalą. Cechują je silne kierunki pionowe i poziome. Jej prace pozostają zawsze w ścisłym związku z architektoniczną strukturą oraz optyką otoczenia. Najnowsze projekty artystki badają to, jak dźwięk przepływa przez różne membrany przestrzeni architektonicznych. Poprzez przenikające się kompozycje Joanna ukazuje wiele aspektów ukrytych w budynkach.

Wybrane wystawy: Sculpture Center w Nowym Jorku, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie, Kunstmuseum w Düsseldorfie, Galeria Foksal w Warszawie, Yorkshire Sculpture Park w Wakefield, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Das Grassimuseum w Lipsku, Kunsthalle w Mannheim, Muzeum w Bochum, Muzeum Sztuki w Łodzi, Gotland Museum w Visby.

Wybrane nagrody: Nagroda Fundacji Henry’ego Moore’a w Hertfordshire, Fundacja Kościuszkowska w Nowym Jorku, Fundacja Pollock-Krasner w Nowym Jorku, CEC International Partners Fellowship w Nowym Jorku, British Council w Zjednoczonym Królestwie, Nagroda Fundacji Johna Davida Mooneya w Chicago, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Zoé Cartier po ukończeniu studiów magisterskich w Hochschule für Musik im. Hannsa Eislera w Berlinie i spędzeniu dwóch sezonów w roli solistki wiolonczelistki w Opernhaus w Magdeburgu występuje jako wiolonczelistka solowa z zespołami i orkiestrami w całej Europie, w tym Ensemble Resonanz, Solistenensemble Kaleidoskop, Komische Oper Berlin, Ensemble Adapter i Radio Sinfonieorchester Berlin.

Jej artystyczna otwartość i ciekawość przyciągają ją do twórczych projektów i współpracy z dynamicznymi artystami z wielu dziedzin. Jej występy obejmują pracę z choreografami, Sashą Waltz w Neues Museum w Berlinie i Emmanuelle Huynh we Francji, a także pracę nad licznymi projektami interdyscyplinarnymi w Radialsystem V w Berlinie.